usually, friday is career day for him. ang daming kailangan gawin, halos di na siya umaattend ng classes. pero most of the time, okie lang kasi may lakad naman kami after classes. pero lately.. ewan. second friday na 'to na wala kaming something. ang sad. absent na nga siya kahapon tapos wala rin siya the whole day kanina. tapos di man lang siya nagsabi na aalis siya ng school or something. di ko pa malalaman kung hindi ko tinanong. sana nagkita pa kami bago siya umalis kung hindi na rin naman kami magkikita bago umuwi. sa bagay.. sino naman kasi ako para magdemand di ba?

sometimes nga i hate myself for feeling this way eh. alam niyo yun? ito na naman ako. ang panget kasi. ang nakakaasar pa [or nakakalungkot or whatever], siyempre i can't get mad or tampo or whatever kasi he's tired already. tapos dadagdag pa ako. ang inconsiderate naman kung ganun. siyempre kailangan ako yung umiintindi ng ganun. alam ko naman eh. pero ewan, parang hindi ko talaga maabsorb. naiintindihan niyo ba? yung para bang alam mo kung ano yung dapat mong gawin pero kahit anong pilit mo eh hindi mo magawa. ewan, ang gulo. nakakainis lang kasi yung feeling na parang lagi ko na lang siyang iniintindi. tapos siya parang wala lang. i know he's busy, pero ilang minutes ba ang kailangan para makapagsend ng isang text message para kamustahin ako o kaya sabihin kung ano na ginagawa niya? arr, nakakainis. i'm being demanding.

so anyway, i decided na dapat mag-focus muna sa friendships. [although hindi ko rin nagawa]. nagpapicture kami kanina: me. arvi, yani, tim, jansot, j9, roemel. ang cute! hehe.. pero after nun umuwi na yung mga janine tapos humiwalay naman si tim at arvi. so nanood kaming tatlo ng just my luck. ang ganda! nakakatuwa yung story. hindi siya yung usual girly-girl movie. basta. nood din kayo. ;p

so may nangyari naman pala noh? hehe.. pero as of now, lungkot-lungkutan pa rin ako. di pa rin siya nagpaparamdam. nung huli siyang nagtext di pa daw tapos yung program [kung ano mang program yun]. and that was when i got home at around 7 pm. eh anong oras na? haayy.. naaalala pa kaya ako nun? ='(

moving on at
{{ 5:15 AM -

haayy.. bakit ba tuwing naaalala kita, nalulungkot ako? hindi ko maiwasan na masayangan sa mga nangyari. ikaw kasi eh, pinabayaan mo lang akong mawala. haayy.. buhay nga naman. ang gulo naman kasi. basta, ang alam ko, nagising na lang ako isang araw na tanggap na yung mga nangyari. oo, masakit. naghintay ako sa wala. mali, umasa pala yung term. akala ko okie tayo.. akala ko kailangan mo lang ng oras para maabsorb yung mga nangyayari.. hindi pala.. iba pala yung pinag-iisipan mo.. pero ayos na yun. masaya ako at naging bahagi ka ng aking buhay. friends pa rin. happy na ako. sana ikaw din. =)

okie, ang corny na. ito na yung happy mode. [dahil yellow na ang kulay ng mundo ko ;p]

pumunta kami ng ateneo kahapon. adventure pero at least hindi naman ako muntik mamatay. nag-taxi na kami. ang mahal nga lang. [ang bad ko kasi eh] ayun, wala namang naging problem. dumaan pa kami dun sa chapel effect nila. ang cute nung stained glass, purple. hehe.. tapos nag-tricycle kami papunta sa station ng lrt 2. ang ganda ng colors! hehe.. tapos bumaba kami dun sa station na connected sa mrt. eh gateway mall na pala yun so naisip namin na dun na lang manood ng movie. eh late na yung sched dun so punta na lang kami ng megamall. grabe, lakad na naman kami from ortigas station to megamall. ang tagal bago kami nakabili ng tickets, ang chorva kasi nung girlaloo dun sa ticket booth eh. so ang tagal na siguro nung part nung movie na na-miss namin. pero okie lang. no choice. hehe.. after nung movie, dumaan kami sa national para bumili ng mga kailangan ko. ater nun, kumain kami ng fries sa nyfd sa foodcourt. goshness, naloka ako nung may nakita akong schoolmates ko dati. windang to the highest level talaga. nakita pa nila ako. at na-sense ko na pinag-uusapan na nila ako. kaloka talaga. after nun, bumili kami ng pasalubong para sa mga kapatid ko. ang bait ko talaga. hehe.. tapos medyo inikot pa namin yung megamall dahil hindi ko maisip kung nasaan yung supermarket. haha.. ang eng-eng. so yun. after 2 years, nakasakay na kami ng fx pauwi. tapos tricycle hanggang dito sa bahay. kaya lang di na siya pumasok, andito si dad eh. haha.. baka di na siya makauwi ng buhay. ;p

so yun. happy mode talaga! =D