Monday, January 02, 2006;
nakalimutan ko pala i-share yesterday...
after 10 years, nakausap ko ulit si lao. pinakamataga na usap yata namin yun so far, 4 or 5 hours yata. basta, ang tagal. so ayun, kwento naman ako sa mga nangyari. kwento rin siya. naiyak ako sa sinabi niya. at feeling niya siguro "bigger" brother ko siya. [hehe, joke lang!] kasi naman, na-confirm ko sa kanya yung feeling ko. eh siguro, kung may mga taong naiintindihan yung takbo ng utak ko, isa siya sa mga taong yun[flattened naman!]. parang ang tagal na kasi niya akong kilala, alam nga niya pag nagsisinungaling ako eh. [yung pag di ko sinasabi kung ano talaga yung feel ko.] so ayun. na-confirm ko na nga. at nakakainis yung thought na naisip kong baka nga tama siya, ayoko lang aminin. [hala, hindi niya pwede mabasa 'to!] plus the fact na guy siya, tama nga siguro siya. may sinabi pa siyang "yan yung mga pamatay, esther eh!". something like that. comment niya yun nung nagkwento ako ng isang bagay na ginawa ko. feeling ko okie lang sa kanya. bakit ganun, ang weird. parang mas natuwa pa siya dun. tsk, tsk, tsk. so na-realize kong mali na yung ginagawa ko. feeling ko mali. bad. hindi pwede. ang sama talaga. kaya ngayon, iwasan na. oh, no.. bakit ngayon pa? akala ko lilipas, pero bakit parang ang tagal? nakakainis tuloy. ayoko na nga magsalita. obvious na yata kung ano yung sinasabi ko.
tama na. tapos na yun.
birthday ni dad kahapon. kumain kami ng dinner sa craving's sa metrowalk. kainis, walang roast beef. fave ko pa naman yun. haayy.. buti na lang natuwa ako sa dessert-sansrival. kakatuwa, ang daming nuts. ;p
kaya lang di ako nakanood ng only you. ang saklap. pero okie lang. ;p
ano kayang mangyayari bukas sa school pag pasok ko? hala..
ayan, tama na. oras na para gawin ko yung mga dapat kong gawin. by that, i mean, tapusin na yung mga sinimulan ko. kasi naman, paunti-unti. mamaya dito, tapos lipat doon. hindi kaya ganun din yung ginagawa ko sa reality? ay, tama na talaga. oras na para i-organize ang sarili. alisin na sa utak ang mga di muna dapat iniisip sa ngayon. haayy..
current worry: ang dami kong falling hair. lagot talaga. masisira ang career. hehe..
last song syndrome: don't love you no more(i'm sorry) ni craig david. lss lang yan huh, hindi theme song ng buhay ko. waiting in vain pa rin ang drama ko. haayy..
do you get the feeling na ang gulo-gulo ng utak ko ngayon? ang sabog ko.
moving on at
{{ 6:11 PM -
